Robakomania

ŻYWE PRZYNĘTY - ROBAKOMANIA

Przynęta wędkarska, najbardziej znana fraza wśród wędkarzy, zawiera w sobie kilka odrębnych i kompletnie różnych pojęć. Wyróżnić możemy naturalne przynęty wędkarskie (występujące w naturze, hodowane lub uprawiane) np. kukurydza, groch, pęczak, pszenica, przynęty wędkarskie żywe, itd. oraz sztuczne przynęty wędkarskie (wykonane z różnorodnych materiałów, których celem jest skutecznie wabić poszczególne gatunki ryb) np. przynęty gumowe, wahadłówki, woblery i wiele innych.

Żywe przynęty wędkarskie, w mowie potocznej po prostu robaki, są najstarszymi przynętami używanymi w wędkarstwie jeszcze przez naszych dziadków, pradziadków, pradziadków, w czasach, gdy wędka bambusowa była największym luksusem a posiadanie kołowrotka wyznaczało niemalże status społeczny ówczesnego wędkarza.

Dobra przynęta to podstawa, ale niewiele osób już pamięta, że nie były one kiedyś dostępne w sklepach wędkarskich.

Zaradni wędkarze radzili sobie pozyskując robaki w najróżniejsze sposoby.

Białe robaki lub mady samodzielnie hodowane na zepsutym mięsie bądź zdobywane „po znajomości” u zaprzyjaźnionych stróżów w nielicznych zakładach przetwórstwa mięsnego, czemu towarzyszyły oczywiście niezapomniane doznania zapachowe, które z obecnie dostępnym, oczyszczonym produktem nie mają nic wspólnego.

Dżdżownice kalifornijskie lub bardzo popularne dendrobeny (kiedyś po prostu szeroko rozumiana grupa dżdżownic lub czerwonych robaków) wymagały obserwacji otaczającej nas przyrody, gdzie w wilgotnych miejscach, pod dorodnymi kamieniami, spróchniałymi gałęziami lub na pastwiskach, można było wejść w posiadanie okazałych robaków. Niezawodne okazywały się także brzegi nieuregulowanych rzek, będące pewniakami w znajdowaniu dżdżownic rozmnażających się bezpiecznie w naturalnych, sprzyjających warunkach. W wiejskich domostwach dżdżownice występowały niemalże u każdego rolnika w kompostownikach z resztkami jedzenia. Ten rodzaj żywej przynęty był najbardziej popularny i właściwie „na wyciągnięcie ręki”. Ciekawostką jest, że na 1 hektarze może żyć nawet 3 miliony dżdżownic.

Najtrudniejsze do pozyskania okazywały się rosówki, bardzo chętnie używane przez wędkarzy na grube okazy ryb, których jeszcze niedawno całkiem sporo pływało w polskich wodach. Jedynym sposobem „upolowania” rosówki okazywało się wyjście w nocy , po ulewnym deszczu, z latarką na sprawdzone „miejscówki”, gdzie wylegiwały się piękne i tłuściutkie egzemplarze. Tylko refleks, bezszelestne poruszanie się i sprawne ręce pozwalały na złapanie tej ekskluzywnej przynęty. Wytrawny łapacz z jednej nocy mógł przynieść nawet 1000 sztuk tego robaka i potem rozkoszować się połowami sumów, węgorzy i innych szlachetnych gatunków.

Ochotka, zdaniem wielu, jest najbardziej wdzięcznym robakiem i najbardziej delikatną ze wszystkich przynęt. Pozyskuje się ją tylko naturalnie, naśladując poszukiwaczy złota, brodząc w mule zbiorników lub rzek gdzie występuje.

Naturalne przynęty to także: jętki, pijawki, ślimaki i wiele innych naturalnie występujących na łowiskach.

Żywa przynęta zawsze przyciągała ryby. Większość gatunków ryb jest mięsożerna, a robaki są często ich naturalnym pokarmem. Poza tym, bardzo atrakcyjnie ruszają się na haczyku, dodatkowo je wabiąc. Ryby mają niesamowity zmysł węchu. Kiedy poczują zachęcający zapach, potrafią pokonać ogromny dystans, aby dotrzeć do celu. Przynęta na haczyku to łatwy do zdobycia kąsek dla ryb, który aż prosi się, aby go połknąć. Oczywiście zawsze musimy dobrać odpowiednią metodę wędkowania do gatunku ryb, jakie są naszym celem oraz do konkretnego zbiornika wodnego. Dobrze dopasowany sprzęt, wiedza na temat łowiska i najważniejsze ogniwo: świeży, żywy, wijący się i smaczny robak na haczyku to zawsze gwarantowany sukces.

Obecnie jest dostępnych bardzo wiele rodzajów żywych przynęt wędkarskich, często wykorzystywanych także w zoologii jako pokarmy dla gadów, ptaków i innych żywych zwierząt. Większość jest dostępna w stałej sprzedaży i pochodzi z hodowli: robak biały, pinki, świerszcze, mączniaki, drewnojady, dżdżownice kalifornijskie, dendrobena, ale są również takie, które nadal pozyskiwane są jedynie z naturalnych środowisk: rosówka, ochotka, jokers.  

Żywe przynęty wymagają specjalnej troski i zaangażowania, aby utrzymać je w dobrej kondycji, niektóre są bardzo delikatne i nieodpowiednio przechowywane można stracić w ciągu kilku godzin, podczas gdy w dogodnych dla nich warunkach przetrwałyby nawet kilka tygodni. Doświadczeni wędkarze dobrze wiedzą, jak postępować z żywym robakiem, aby swoją jakością i żywotnością wspomógł ich w osiągnięciu sukcesu wędkarskiego.

Żywe przynęty są bardzo dobrym wyborem dla wędkarzy początkujących oraz wędkarzy lubiących rekreacyjnie spędzić czas łowiąc na spławik lub metodą gruntową. Coraz bardziej modne i lubiane metody feeder, match a także metoda na tyczkę lub bata nie istniałaby bez podstawowych robaczanych przynęt. Także w wędkarstwie wyczynowym, zarówno letnim, jak i zimowym zawsze dominuje żywy robak, głównie ochotka i jokers, ukochane przynęty zawodników. Najbardziej uniwersalny jest biały robak, właściwie polecany na wszystkie ryby spokojnego żeru ( płocie, leszcze, krąpie, wzdręgi). Zwolennicy połowu karpiowatych z pewnością wybiorą dżdżownice, czerwone robaki, dendrobeny. Zdecydowanie gustują w nich karasie, liny, okonie. Dla łowców sumów i węgorzy wybór jest jeden, oczywiście rosówka. Każdy wędkarz w bardzo szerokiej gamie przynęt wybierze coś dla siebie i zazwyczaj ma swoją ulubioną przynętę, w której skuteczność bezgranicznie wierzy.

Tekst został stworzony prze firmę Liwi. Jego kopiowanie jest nielegalne.